پیتر گفت: "دوست داشتم نواختن سازی را یاد بگیرم. تو خیلی خوشبختی. واقعا دلم می‌خواست. هرچند گمانم حالا کمی دیر شده باشد!"
" آه هرگز نباید بگویید خیلی دیر شده."
"حق با توست. هرگز نمی‌گویم خیلی دیر شده. خیلی دیر همیشه یک جور بهانه است. نه، حقیقت این است که خیلی گرفتارم. با خودم می‌گویم گرفتارتر از آنم که فرانسه یاد بگیرم سازی بزنم یا جنگ و صلح را بخوانم. چیزهایی که همیشه دلم می‌خواست.
صفحه ۲۰۳ از کتاب"ترانه‌های شبانه"، کازوئو ایشیگورو، ترجمه مهدی غبرایی، تهران: اژدهای طلایی، چاپ دوم، ۱۳۹۶.