مهدی سیدی( هۆژان)

چند سالی است در کلاسهای درس برای خودمان فرمولی طراحی کرده ایم که به جای بحثهای فراوان از آن استفاده می کنیم. ztoz.
زد اول جانشین ذهن و زد دوم جانشین زبان است. 
خلاصه کلام ما این است آدمی که فاصله ذهن و زبانش از نظر زمانی بیشتر باشد؛ یعنی وقتی که بخواهد حرفی بزند اگر در ذهنش آن را سبک سنگین کند، تمام جوانبش را بسنجد و سپس بر زبان بیاورد؛ کمتر دچار لغزشهای زبانی و فکری خواهدشد. کمتر دچار پشیمانی می شود چون آنچه را که خواسته بگوید در میانه این دو z به خوبی بدان اندیشیده است. آدمی که می خواند و زیادمی خواند و مطالب خوب می خواند روز به روز این فاصله را زیاد و زیادتر می کند.
 این فاصله همیشه در ثانیه ها و کسر ثانیه اتفاق می افتد.
 مفهوم همان شعر سعدی است که می گوید: 
تامل کنان در خطا و صواب..... 
به از ژاژخایان حاضرجواب......
 اما اگر یوسا را هم فرابخوانیم می گوید: آدمی که نمی خواند و یا کم می خواند یا فقط پرت و پلا می خواند بی گمان اختلالی در بیان دارد.....
این بازیکن تندخوی همیشه حق به جانب ناراضی و همیشه هم دم دستی، معلوم است و سالهاست که میدانم نمیخواند و یا اگر بخواند بد میخواند به همین دلیل فاصله دو تا زد برای ایشان وجود ندارد. 
مصداق این گزاره من فقط بحث کولبر نیست مصاحبه های این چندساله اش موید گزاره بنده است. 
حال اگر عقلای قوم می خواهند بیاید و عذرخواهی کند نه تنها هیچ دردی دوا نمی شود بلکه مطمئنم اگر هم عذرخواهی کند، غذرش از نوع عذر بدتر از گناه خواهدبود.
 برای فهمیدن این مثل هم باید از کریم شیره ای، دلقک دربار ناصرالدین شاه، همت بطلبیم. 
اما نفر چهارمی که اندیشه اش ورای این حرفهاست مولانا مولوی است که می فرمایند: 
چون خدا خواهد که پرده کس درد...... میلش اندر طعنه پاکان برد