اگر در پی خشنودی همه مردم باشی در پی چیزی هستی که هرگز بدان نخواهی رسید؛ زیرا چگونه دو رأی ناهماهنگ برای تو در یک جا گرد آید، و اساساً چه نیازی به خشنودی کسانی داری که خشنودی ایشان با جفاکاری و موافقتشان با گمراهی و نادانی همراه است. پس همواره در پی خشنودی نیکوکاران صاحب خرد باش که چون بدان دست یابی بار سختی ها از دوشت برداشته می شود.

از کتاب ادب الکبیر: ابن مقفع

به نقل از کتاب جستارهایی در ادبیات تعلیمی، مریم مشرّف، تهران: سخن، 1389.

ص.35