بۆ ڕفێقێکی موحتەرەم، بۆ دایکێکی موحتەرەم
لەگەڵ ساسان هاوکلاس بووین، هەر لە ئیبتداییەوە، دواتر کە ئەو چووە دەبیرستان اقباڵ لاهوری و ڕشتەی ڕیازی خوێند و منیش چوومە دەبیرستان و ڕشتەی ئینسانی. هەرچەندە دیسانەوە لە دانشگای حەسارەکی کەرەج یەکمان گرتەوە و ئەو دەبیری فیزیکی خوێند و منیش دەبیری ادبیات.
کرمی ناخۆ
مامۆستا هەژار
مامۆستا هەژار لە ١٩٢١ ز لە مەهاباد لە دایک بووە.
لە ١٩٩١ ز. لە کەرەج کۆچی دوایی کردووە.
لە ٢٠٢١ پەیکەرەکەی لە مەهابادا دەسووتێنرێ.
ئەو لە ماوەی حەفتا ساڵەی ژیانی، چەن هەزار لاپەڕەی نووسیوە و ئەمانیش بە درێژایی تەمەنیان حەفتا لاپەڕەیان بە بیرکردنەوە نەخوێندۆتەوە.
ئیتر دیارە، کامیان لە گەردوونەی ئاشی مێژوو و لە گەڕی گەردوونی بێ بزە، هەرمان دەبن و لای خەڵک دەمێنن.
( کە وێنەی پەیکەرە سووتاوەکەی هەژارم بینی بیری ئەم شێعرەی خۆی کەوتمەوە)
نفهمی
اکبر اکسیر
گردنفرازان اگر زرافه را میدیدند
از خجالت، لاک پشت میشدند
خونخواران، اگر ساس را می شناختند
از خجالت سرخ رنگ میشدند
شاعران، اگر درد را میفهمیدند
درد این همه ارزان نبود
من درد را به طنز نوشتم
سری نجنبید، لبی نخندید
من از خجالت، شاعر شدم!
اکبر اکسیر
به نقل از مجله آزما
دیدن المپیک توکیو و خواندن داستان های نویسنده ای اهل توکیو
« هیچ چیز به اندازۀ اینکه جوانان فکر میکردند زندگی در ژاپن امروزی خالی از امید است کنزو را سر خشم نمیآورد.آدمی نبود که از افکار عمیقی برخوردار باشد ولی یک ایمان تقریباً مذهبی داشت که اگر کسی به طبیعت احترام بگذارد و از آن اطاعت کند و یکسره به خاطر خودش کوشش کند به گونهای، راه برایش گشوده میشود. نخستین کار تکریم طبیعت است که بر پایۀ پیوند و علاقۀ زناشویی استوار شده است. بزرگترین پادزهر برای درافتادن با نومیدی، وفاداری زن و مرد به همدیگر است.» ص.63
از کتاب: مرگ در نیمۀ تابستان و داستانهای دیگر:
شێعر لای من