مهدی سیدی( هۆژان)

یک پاراگراف عالی از یک متن عادی:

مثل همیشه من نشسته ام توی ماشین و منتظرم. ساعت، هفت و پانزده دقیقه صبح را نشان می دهد . خانم خاکستری از راه می رسد و سوار می شود. بعد از ایشان هم همکار دیگرمان از مدرسه ای دیگر. اسم خانم خاکستری را همین امروز انتخاب کردم، شاید هم دیروز. اول چون بیش تر اوقات لباسی به همین رنگ می پوشد و بعد هم چون توانایی این را دارد که پنج دقیقه کنارت بنشیند و با پنج تا خبر نگران کننده تاسف آور بد، انرژی درونت را به خاکستر تبدیل کند.

از وبلاگ روزنوشتهای یک معلم

http://teacher-to-be.blogfa.com/