به قول ژرژ براک، هنر زخمی است که به نور تبدیل شده است. به این نور نیاز داریم، نه فقط ما که می‌نویسیم یا نقاشی می‌کنیم یا موسیقی می‌سازیم بلکه ما که مطالعه می‌کنیم، به تماشای نقاشی می‌پردازیم و به کنسرت گوش می‌سپاریم هم به این نور نیازمندیم. همه به زیبایی نیاز داریم تا زندگی برایمان قابل تحمّل باشد. فرناندو پسوآ خیلی خوب این موضوع را بیان کرده است؛ «ادبیّات و در کل هنر اثبات این امر است که زندگی به خودی خود کافی نیست.» نه، کافی نیست. به همین دلیل من مشغول نوشتن این کتابم و تو هم به همین دلیل سرگرم خواندنش هستی.

ص. 33

منبع: رنجِ ندیدن تو، روسا مونترو، ترجمۀ علی اکبر فلّاحی، تهران: ققنوس، 1403.