بۆ ههڵهبجهی شههید
عهبدوڵڵا پهشێو شێعرێکی بهرزی ههیه . لێرهدا بهس چهن دێڕێکی دهنووسمهوه که من وه بیری ههڵهبجهی شههید دهخاتهوه.
گشت سهحراکان
بنارێکیان پێ ناگیرێ
خۆمان لوتکهکانمان پێشکهش کردوون.
عهبدوڵڵا پهشێو
در مرگ اسطوره ای
قاعده ها دگرگون خواهد شد.
صلیبی که مسیح را بدان آویختند
بعدها نماد عشق به مسیح شد.
در مرگ های عاشقانه
عامل قتل هم ستودنی است.
ما حلبچه را دوست داریم و می ستاییم
همچون ستایش یک مسیحی به صلیب.امروز در کلاس یکی از دانش آموزان – پری- گفت : که ادبیّات دیوانه ام کرده. من هم گفتم خوبه که تو تازه دیوانه شده ای. عمری است که ادبیّات مرا دیوانه کرده است . یاد مطلب زیر افتادم که مدّتی پیش عباس معروفی در سایت خود نوشته بود درباره ی ادبیّات و مقایسه ی آن با سیاست.
غوّاصی
ادبيات يعنی غوّاصی، و سياست يعنی موجسواری.
اگر کسی به هنگام موجسواری پايش بلغزد، به قعر جهنّم فرو میرود،
به همينخاطر اشتباه سياستمداران سرنوشت يک ملّت را عوض میکند.
اين است که در موجسواری و بر سطح ماندن هميشه منقبض مینُمايی.
اما در غوّاصی حتّی اگر مرواريدی صيد نکنی،
آنهمه اسفنج و گياه و ماهی میبينی. آنهمه موج را شادمانه به بازی میگيری.
البته مارماهی و برقماهی و ارهماهی و کوسه هم ممکن است سر راهت سبز شوند،
که باز هم در مقابل جستجو و کشف آنهمه زيبايی و شگفتی و آزادی میارزد.
عباس معروفی
ئهمهش بهشێکه له شێعرێکی قوباد جهلی زاده که له گهڵ 8ی مارس رۆژی جیهانی ژن دهخوێنێتهوه. ههڵبهت ئهم شێعره کورت کراوه و بۆ بینینی دهقی تهواوی دهتوانن سهردانی ماڵپهڕی کڵاوڕۆژنه بکهن.
قهرزارى دایكمم ....
دهیبردم بۆ حهمامى عمومى .!!!
ههموو ژنه عهبابهسهرهكانى گهرِهكم ، بهرووتى دهبینى !
ههبوون ، بهژن بڵندوو باریك .
ههبوون ، خرِوو خهپهو كورتیله .
ههبون ، سپى سپى و پهمهیى .
ههبوون ، ئهسمهروو رهشتاڵه .
هیَندىَ مهمك ، توند وهك ههنارى شارهبان .
هیَندىَ زل ، بهقهد كهلله سهرى ، ئهو سهردهمهى من .
هیَندیَكیش، چرچ چرچ ،
بهسهر لۆچ لۆچى سگدا شۆرِ ببونهوه .
……….
حاڵى حازر :
بهشیَك لهو ژنانه ، كهرِوو كوند .
بهشیَك , كوورِ كوورِ .
بهشیَك ، حاجى و حاجى ژن
بهشیَك ، پیروو كهنهفت .
بهشیَك ، ژیَر پیاڵه لهچاو .
بهشیَك ، به تهسبیحى سهدوو یهك قلهوه ، لهسهر بهرماڵ .
بهشیَكیشیان ،
ئیَوه خۆش !
((انا لله وانا الیه راجعــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــون))
قوباد جهلی زاده
وهکوو ئاوی بنی گۆمێ که جێ مابێ له رووبارێ
وهکوو بهردی سهری شاخێ که دانرابێ له دیوارێ
مامۆستا شهریف
ئهم چهن حهوتهیه به هۆی کێشهی تهکنیکی نهمدهتوانی نووسراوهی تازه دابنێم. نهمدهتوانی سهبارهت به رووداوهکان و بۆنهکان و ... لێدووانێک دابنێم و ببووم بهو ئاوی بنی گۆمه که جێ ماوه له رووبارهکهی و ئهو بهردهی سهر شاخ که له سهر دیوار دانرابووم بهڵام به یارمهتی ره وگهی خۆشهویست ئهمجارهش رزگار بووم.
دانه باشی مرغکانت برچنند غنچه باشی کودکانت بر کنند
تازه می فهمم اگر آدمی به چیزی معتاد شود و مدّتی از آن دور باشد یا دورش کرده باشند چه مصیبتی است. حدود سه هفته بیشتر است که مشکلی برای ورود به مدیریت وبلاگ پیش آمده بود و نمی توانستم به این بخش دسترسی داشته باشم. ما هم که در اینجا تمام مشکلات سایبرنتیکی خود را با ره وگه ی عزیز در میان میگذاریم.
مثل همیشه دست به دامن – البته پاتول بگوییم بهتر است – ایشان شدیم و همچون همیشه راه چاره ای برایمان یافتند که باز هم بتوانیم در وبکده نفس بکشیم و دود و دمی به راه بیندازیم و سور و ساتی به پاکنیم و دوستان را به این محفل فرا بخوانیم . به همین دلیل هم مطلب را با تک بیتی از مولانا شروع کردم که شرح حال دقیقی از ره وگه ی عزیز است که امیدوارم پاینده باشند وسربلند.
شێعر لای من